Francis van Broekhuizen

Bij twijfel hard zingen

 

De humoristische, openhartige, bijna 47 jarige ‘dramatische sopraan’, vertelde ons na tv opnames tijdens haar rit naar huis, alles wat we maar van haar wilden weten. Gezellige spraakwaterval Francis van Broekhuizen diende de mis bij de nonnen, heeft zichzelf opnieuw weten uit te vinden, verkocht brood en zong aria’s, rondde maar liefst drie studies af, is in de ban van Maria Callas, maakt opera toegankelijk voor iedereen, is heel gelukkig en heeft net een boek uitgebracht.

 

Geboren en getogen in Den Haag, verhuisde Francis van Broekhuizen op haar tweede met het gezin naar Wassenaar. “Ik ben opgegroeid in een heel bijzonder, exuberant, lief gezin met een hardwerkende vader, als makelaar, die naast het verkopen van huizen altijd zong. Een hele lieve moeder die thuis kaligrafie-tekenles gaf aan de vrouwen en kinderen uit de buurt, een soort lespraktijk aan huis. Ik heb twee broers, mijn oudste broer Dick en mijn jongste broer Tim. We zijn met zijn drieën opgegroeid in Wassenaar, van alles meegemaakt, goede dagen, kwade dagen, want mijn ouders hadden het soms financieel wat lastiger, maar dat losten ze altijd weer goed op. Vooral muziek en kunst was bij ons in de familie, als hobby, altijd aanwezig. We hadden een familiekoor waarin we samen met ooms en tantes op de zondagavond met meerstemmige muziek oefenden. We deden kerstvieringen in bejaardentehuizen, een beetje familie Von Trapp-achtig.”

 

Het zingen werd Francis met de paplepel ingegoten. “Mijn vader zong ook veel solo, veel avonden met operaliederen en dan gingen wij altijd mee, van die gezellige open podia avonden. Ik maakte dus al jong kennis met klassieke muziek. Op mijn vijftiende kwam ik erachter dat ik zelf ook zo’n stem had, net als mijn vader. Ik hoorde een aria van de  ‘Koningin van de Nacht’, gezongen door Deutekom, dat was zo hoog, het leek alsof ze geen mens meer was en dacht ‘dat wil ik ook proberen’. Ik zong met de cd mee om te kijken of ik ook zo hoog kon zingen en dat lukte. En zo ontdekte ik dat ook ik een stem met vibrato had, dat ik opera kon zingen.”

 

“Beide studies cum laude afgerond”

“Zingen was een hobby en ik zou net als mijn vader een vak gaan leren. Mijn broer studeerde kunstgeschiedenis en ik wilde altijd de hulpverlening in. Dus studeerde ik maatschappelijk werk aan de Haagse Hoge School, wat ik helemaal geweldig vond.

Het Conservatorium kwam nooit in me op, want dat was voor mensen met heel veel talent. Je moest wel een soort wonderkind zijn, mocht je daar naartoe en zo zag ik mezelf niet, ik vond zingen gewoon leuk. Totdat een zangpedagoog, die ook les aan het Conservatorium gaf, mij hoorde zingen. Op mijn 22^e  studeerde ik in de ene week af als maatschappelijk werkster en dezelfde week heb ik ook toelating gedaan voor het Conservatorium, ik ging dus naadloos over van de ene naar de andere studie. Ik was zo in ban van Maria Callas en opera dat ik steeds meer durfde te dromen om zelf op een opera toneel te staan. Zij is mijn voorbeeld als artiest omdat zij de opera zo waarachtig mogelijk zingt. Ze heeft een fantastisch mooie stem en acteert ook heel erg mooi in de muziek. Bij haar heb je altijd het gevoel dat wat zij zingt echt is en dat spreekt me aan. Ik heb vijf jaar klassieke zang gestudeerd en daarna nog twee jaar de masteropleiding opera en beide studies cum laude afgerond. Ik heb dus eigenlijk elf jaar gestudeerd, mijn God. Maar zonder studieschuld, heb altijd heel hard tijdens mijn studie gewerkt bij de bakkerij en de apotheek in het dorp. Op zaterdag verkocht ik broodjes en s’ middags bij het schoonmaken, zong ik al mijn aria’s voor de volgende week. En iedereen van vroeger weet nog dat ik brood verkocht en altijd aria’s zong.”

 

“Heb voor mezelf een hele gekke carrière gecreëerd”

“Ik heb ook nog de Opera Studio gedaan, een tussen opleiding, waar ik een beetje geld mee verdiende en concoursen. Tijdens het Deutekom concours won ik de derde prijs en bij het International vocalist concours kreeg ik een engagement bij Opera Zuid en daar maakte ik op mijn 30^e mijn debuut in een Russische opera, waarna ik nog vijf producties heb mogen zingen en veel heb geleerd. Daarna ben ik als freelancer in Nederland gaan werken. Normaal is het in operaland dat je naar het buitenland moet, wil je carrière maken, omdat we hier niet zoveel operahuizen hebben. Dus dan woon je in Duitsland, Engeland of Amerika en dan heb je een heel wild leven. Maar ik kwam erachter dat ik dat heel eenzaam vond en ben bang voor vliegen. Dus ik heb altijd geprobeerd zoveel mogelijk werk hier te krijgen. Soms bij kleine amateurgezelschappen, als ik maar in Nederland kon zingen. In het begin zeiden ze ‘moet je niet naar het buitenland, want anders heb je geen grote opera carrière, zoals Maria Callas’. Maar mijn privé leven was me ook veel waard en ik was niet zo geschikt om veel te reizen, dan zou ik doodongelukkig zijn geworden. Ik heb voor mezelf een hele gekke carrière gecreëerd, waarin ik altijd heb gedaan wat ik heel fijn vond. Gezongen in alle operahuizen in Nederland, intussen al 35 rollen gedaan en altijd mijn eigen koers gevaren. Daarnaast heb ik een kindervoorstelling gemaakt, ging op stap met Dolle Diva, vertelde ik verhalen en zong. Omdat ik altijd met humor vertelde, werden dat hele leuke, unieke voorstellingen. Ik heb in Nederland een eigen niche gecreëerd waarin ik via humor klassieke muziek aan de man breng.”

 

“Tv geeft mij de kans om opera toegankelijk te maken”

“Ik vind het ook altijd leuk om op tv dingetjes te doen en dat is de laatste jaren, zeker door corona, veel geworden. Zoals De Slimste Mens, dat vind ik helemaal gillend het einde. Eerst hadden mensen een beeld van mij ‘oh dat is die grappige operazangeres’ maar door de Slimste kon ik etaleren hoeveel ik eigenlijk weet. Toen werd ik ook ineens gezien als heel intelligent, terwijl het maar triviale dingetjes zijn, maar dat gaf ineens een heel andere swung aan me. En Maestro, natuurlijk, waarin ze op een heel normale manier laten zien hoe mooi klassieke muziek is. Ik zat er per seizoen maar één aflevering in, maar werd steeds teruggevraagd omdat ik het schijnbaar leuk deed. En als opera jurylid in zo’n echt commercieel RTL4 programma All Together Now, was ik wekelijks op tv. Beetje een vreemde eend in de bijt. Omdat ik geinig ben en altijd alles zeg wat ik denk en voel, vonden heel veel mensen mij wel leuk. Het cliché beeld van een bekakte mevrouw die alleen maar klassieke muziek leuk vindt, klopte niet, want ik vind alle muziek leuk. Chantal Janzen en ik hadden een goede klik, waardoor ook een heleboel jonge mensen mij wel leuk vonden en dat was wel geestig. Tv geeft mij de kans om opera toegankelijk te maken voor veel meer mensen dan alleen de elitaire mensen die het toch al kennen.” Toen Francis met haar broers bij Humberto te gast was, werd het verzoek om een reality serie steeds groter. “Ik ben onlangs weer gebeld of we daar interesse in hebben. We hebben nu nog de Van Rossums en daar vind ik ons heel erg op lijken omdat we ook enorm lullen over kunst en alle drie enorme ouwehoeren zijn, maar ik wil niet op hun plek zitten. Zij moeten eerst echt zeggen, ‘wij zijn nu te oud’ en dan zou ik eigenlijk die plek wel willen invullen, een jongere versie. Het zit dus nog in het vat, we vinden het onwijs leuk, maar het moet wel passen in alle agenda’s.”

 

“Mezelf opnieuw weten uit te vinden“

Door het programma De Verraders werd het pesten in haar jeugd weer getriggerd. “Het zingen en mijn humor zijn een soort uitvloeisels omdat ik mezelf opnieuw heb weten uit te vinden. Ik was altijd heel onzeker door dat pest verleden, vooral over mijn uiterlijk omdat ik werd uitgescholden en dagelijks op school hoorde wat verschrikkelijk lelijk ik was. Dat heeft best wel veel impact gehad in de zin van hoe je over jezelf denkt. Thuis  vergat ik het omdat daar de sfeer zo anders was, maar dan kwam ik op school en dan werd ik weer gepest en dacht ‘oh ja, ik ben dat stomme kind dat gepest wordt’. Dit blijft altijd bij je, de onzekerheid, omdat zes jaar lang zo erin wordt gebakken, dan raak je dat eigenlijk nooit meer kwijt. Maar ik heb mezelf er ook uitgewerkt op de middelbare school. Vandaar ben ik ook een heel krachtig iemand geworden. Ik merkte dat humor heel goed werkte en dat mijn zingen ervoor zorgde dat ik werd gezien als heel bijzonder. Dus dat was iets positiefs, mensen gingen me heel leuk vinden. Alleen door De Verraders werden oude gevoelens weer getriggerd. Iedereen vond het super leuk, maar voor mij was het zo heftig, zo confronterend dat ik weer even therapie heb gezocht. Om het weer op een rijtje te krijgen. Het maakte zo veel los ‘wie ben ik nou eigenlijk , waarom wil ik altijd pleasen, waarom vind ik dat programma zo moeilijk?’. Er kwam weer oud verdriet los, wat ik een beetje had weggestopt. Dus het was ook wel weer goed dat ik mee heb gedaan, zodat ik daaraan heb kunnen werken. Maar ik zou nooit meer aan zo’n programma meedoen, omdat ik weet wat ik nu weet. In de week daar was het wel heel leuk, maar het terugkijken was het moeilijke, zeker voor een gepest iemand. Omdat je dan ziet wat mensen achter je rug doen en zeggen. Maar omdat ik me zo kwetsbaar opstelde, hebben veel mensen daar ook weer wat aan gehad. En daar ben ik dan wel blij om, dat ik heb kunnen laten zien dat het wel goed met je komt.”

 

“Het kloosterleven spreekt me enorm aan”

Van haar zevende tot haar vijftiende heeft Francis drie keer in de week de mis bij de nonnen, de zusters, gediend. “Het kloosterleven spreekt me enorm aan. Vandaar dat de The Sound of Music een droom was die uitkwam. Het is al vanaf mijn vierde mijn lievelingsfilm, heb hem denk ik al 150 keer gezien en dat is niet overdreven. En heb hem nu 120 keer gezongen als moeder overste, de mooiste rol uit de musical, vind ik. Die wijze vrouw die de lieve Maria een beetje helpt, gewoon een fantastisch stuk met mooie muziek. Een hele andere wereld, je staat namelijk zeven keer per week met elkaar op het toneel en je wordt echt een beetje familie van elkaar. Dat was echt heel leuk. Ik kan me ook voorstellen als je vervelende collega’s hebt, dat het dan best wel moeilijk is. Maar wij hadden zo’n leuke cast, ik ging elke dag met zoveel plezier naar die voorstelling toe, het was gewoon heerlijk, echt zo genoten. Heb nog meer respect gekregen voor musical mensen, omdat ze zo kei en keihard werken, dansen, zingen, spelen. Ik hoefde alleen maar een beetje te staan en te zingen.”

 

“Ben nog steeds heel gelukkig”

“Ik kon het nooit zo goed duiden bij mezelf, is een heel lang proces geweest, van jaren. Ben pas op mijn 29^e er vooruit gekomen dat ik op vrouwen val. Ik dacht eigenlijk nooit dat ik verliefd kon worden, want dat moet dan op een jongen, maar dat gebeurde nooit. Ik was wel altijd weg van vrouwen en meisjes, maar daar koppelde ik dan niet aan dat je daar verliefd op kon worden. Ik deed daar verder niets mee, behalve dat ik ze op afstand adoreerde. Dus dat duurde heel lang voordat ik begreep dat ik zo in elkaar stak. En met terugwerkende kracht dacht ik ‘ohhh’. Het is bij vrouwen misschien nog wel lastiger dan bij mannen omdat, het is bewezen tijdens mijn studie maatschappelijk werk, vrouwen onderling al erg amicaal, aanhankelijk en lichamelijker zijn, zonder dat ze lesbisch zijn. Ik dacht altijd wel dat ik zou trouwen met een jongen. Hoewel bij ons thuis in de familie homoseksualiteit geen vreemd begrip is. Maar als je het zelf bent, wil dat nog niet zeggen dat je het gelijk snapt. Toen ik er voor uit kwam en het begon te accepteren, was het gelijk weer heel duidelijk. Heb het meteen omarmd en ben op zoek gegaan naar iemand die bij mij zou passen. En heb het met mijn eerste verkering, ben ik nu al zestien jaar mee, gelukkig meteen goed getroffen. Ik heb een hele lieve vrouw en ben nog steeds heel gelukkig.”

 

“Een dagje helemaal zen”

Hoe blijft Francis mentaal en fysiek gezond? “Lekker een dagje met mijn liefste naar een pretpark, dat vind ik heerlijk. Of een dagje naar de sauna, waar je telefoon ook niet mee naar binnen mag, een dagje helemaal zen. Of om gewoon thuis op de bank een boekje te lezen, lekker Netflix of een mooie serie te kijken, ik ben eigenlijk heel saai. En altijd dingen doen, die ik heel leuk vind en waar ik energie van krijg. Daarom vond ik de lockdown ook echt te lang duren. Want ik krijg energie van dingen doen en niets doen is voor mij fnuikend en merk dat ik dat heel moeilijk vind. In het begin gaf het een soort rust, want ‘oh wat lekker’, maar toen het te lang ging duren werd ik er gek van. Ik word gestimuleerd door mijn omgeving en de mensen om me heen, daar word ik creatief van.

Ik probeer ook te letten op wat ik eet, ik was afgevallen maar in coronatijd zijn daar weer wat kilo’s bijgekomen. Ik eet gezonder, houd erg van chips, patat en een biertje, maar niet elke dag, neem dan een salade, want dat maakt me wel fitter. Ik moet goed zingen en in mijn kostuums blijven passen. We doen aan Strong by Zumba, (high intensivity training) en thuis heb ik een boksprogramma op mijn spelcomputer. Maar soms heb ik het zo druk dat ik blij ben om even op de bank te kunnen zitten.”

 

“Ik heb geen stijl”

“Ik zeg altijd ‘ik heb geen stijl” maar ik vind vooral felle kleuren leuk. Die gezellige zomer kleuren zoals groen en roze in oversized overhemden, die nu helemaal in zijn. Of van die leuke oversized kostuums, waar je de prinsessen ook in ziet, een beetje oversized. Gewoon een beetje mijn eigen, tuttige stijl, meestal effen kleuren, een nette broek met een leuke trui erop. Ik koop eigenlijk altijd bij de C&A en M&S Mode, ik ben echt zo’n middelbare vrouw al, maar wel gezellig. Zwart is natuurlijk het best, want dat kleedt lekker af. Voor mijn concerten heb ik altijd gala jurken aan.

Ik zie mezelf natuurlijk nooit als een beauty,  maar ik maak mezelf tegenwoordig wel veel op. En dan heb ik veel spullen, meestal van de HEMA, want die hebben lekkere lipsticks of die van KIKO Milano, zij hebben een hele goede foundation en mooie lipsticks. Want mensen kennen me meestal met een rode lipstick, dat vind ik heel leuk, maar heb ook een mauve. En ik moet mezelf er steeds aan herinneren om s’ avonds mijn make-up er weer af te halen. Ik heb meegedaan aan Make up your Mind en de dragqueens hadden een hele lekkere kamille reinigingscrème van The Body Shop, heel lekker zacht voor je huid, want ik heb best wel een gevoelige huid omdat ik zoveel make-up op heb. Als je het vergeet ben je in de ochtend net een panda.” 

 

“Theatershow en boek”

“Bij Twijfel hard zingen is mijn motto en de naam van mijn theatershow en boek, wat net uit is, dat is makkelijk dacht ik. Mijn vader had dit motto vroeger al op het orgel bij de koorrepetitie hangen, dus ook een kleine ode naar het zangverleden van mijn vader. Het is iets wat wij allemaal in de familie gebruiken omdat we ons altijd overal met verve ingooien. We twijfelen wel eens en zijn onzeker over bepaalde dingen, maar dan gooien we ons er toch in. Dat heeft heel veel opgeleverd. Ik ben niet altijd super zeker, helemaal niet, maar toch durf ik hard te zingen. In mijn voorstelling gaat het ook over mijn familie, hoe ik geworden ben wie ik ben. Het boek gaat echt over wat ik allemaal heb meegemaakt, tot nu toe. Een beetje een uitgebreide versie van dit interview. Ik wist niet of mensen hier wel op zitten te wachten, maar volgens mijn uitgever wel. Ik heb het ook zelf opgeschreven, ik wilde dat niet met een ghost writer doen, zodat mijn toon en wat ik zelf wil vertellen in dit boek staat. Daarnaast heb ik ook mijn eigen illustraties erin gemaakt, want ik houd heel erg van tekenen. Sommige zijn cartoonesk en ik heb Maria Callas heel mooi getekend, wat een beetje het verhaal gezellig omlijnd. Ik vind het echt leuk om alles helemaal zelf te maken, zoals ik met mijn eigen voorstellingen ook doe. Het zijn lieve, gezellige, losse verhalen; je kan het boek ook op de wc leggen, haha. Het is mijn leven, maar niet echt chronologisch en soms weer wel, best geestig. Ook wel spannend, want ik ben heel openhartig, soms té en moest goed kijken, wat ik kwijt wilde en wat ik voor mezelf moest houden. Ik hoop dat de mensen het leuk vinden.”

 

www.francisvanbroekhuizen.nl